وقتی به یک فضای ذهنی، هر چقدر هم ارزشمند و زیبا باشد مرخصی نمی دهیم، به فضای یک آدم ایدئولوژیک نزدیکتر می شویم. آدمهای ایدئولوژیک جرات دور شدن از یک فضای ذهنی و تجربه فضای جدید را ندارند. وقتی بطور مکرر استراحت می دهیم و تجربه می کنیم... استراحت می دهیم و تجربه می کنیم، آنگاه فضای آزادی احساس می شود.

حتی فضای عشق هم مرخصی و استراحت می طلبد.

دو سه تا کتاب دیدیم از عرفان نظر آهاری. خوش می نویسد این دختر. سری به وب سایتش زدم اما صفحه ای باز نشد.
www.nooronar.com
امیدوارم دفعه بعد چیزی آنجا باشد.

وقتی به آزادی فکر کنی با هوشمندی سخن خواهی گفت.
وقتی به هوشمندی سخن بگویی به تواضع رفتار خواهی کرد.
وقتی متواضع باشی حضور محترمانه ای خواهی داشت.
آدمهای محترم جهانی از امکان برای خودشان و دیگران هستند.

آزادی، راه رفتن روی لبه هایی است که معمولا هیچ آدم عاقلی روی آنها راه نمی رود. همین است که آزادی و خلاقیت را بی واسطه به هم مربوط می کند.

با کمترین خدشه به پیکر آزادی این عشق است که از میان می رود و تا ترمیم آخرین کمبودهای آزادی نیز باز نمی گردد.

تخمین زدن میزان ارزشهایی که در نبود آزادی از دست می رود دشوار است. از آن دشوارتر اندازه گیری بهایی است که که برای بدست آوردن آزادی خواهیم پرداخت.

آدمی آزاد زاییده می شود و کم کم یاد می گیرد چگونه آزاد نباشد. شجاع ترین آدمها هم کمتر می توانند به عقب باز گردند و لحظه آنطور که به دنیا آمدند زندگی کنند.

بیشتر اوقات آزادی در همین خلاصه می شود که آدم بتواند اعتقاد قلبی اش را به صراحت ادا کند. در تمامی اوقاتی که قدرت "نه" گفتن و شجاعت "بله" گفتن را نداریم نمی توانیم چیزی از آزادی را لمس کنیم.

محترم بودن و محترم ماندن بسیار دشوار است. آنقدر دشوار که آدم گاهی اوقات می تواند کمی هم محترم باشد.

احترام را از آزادی بگیر. هیچ چیز از آن باقی نمی ماند.

فضای عشق و احترام جز در دنیای آزادی اتفاق نمی افتد. عشق و احترام و آزادی بستر آرامش است. آرامش بستر خلاقیت و خلاقیت صفت انسان بودن است. می توانیم کمی آدم تر باشیم.

وقتی عشق به کسی یا چیزی محدود شود، آدم رابطه عاشقانه اش با دیگران را از دست می دهد. وقتی آدم رابطه عاشقانه اش با خودش باشد، تاثیرات این رابطه را به همه کائنات می تواند تعمیم دهد. نتیجه بارز این عشق در نخستین قدم، "احترام" است. آدمی که عاشق خودش باشد و قدرت تعمیم این عشق به دیگران را داشته باشد، آدم محترمی می شود که قادر است با دیگران روابط محترمانه برقرار کند.

عشق رابطه ای است که من با خودم دارم. گاهی اوقات تو پیدا می شوی و این احساس را یادآوری می کنی.