وقتی اندیشه دچار کاستی و خلل است گفتگو شکل نمی گیرد. مسائل نمی توانند لاینحل بمانند. مساله ای که از طریق اندیشه و گفتگو حل نشود فضا را به خشونت می کشد. آدمهای بدون اندیشه همیشه در زمینه ذهنی خشنی زندگی می کنند.
اما گاهی اوقات یک اندیشه بیمار قادر است چهره ای خشن بخود بگیرد تا فضای گفتگو را منهدم کند. او می داند در فضای گفتگوی آزاد شکست می خورد، بنابراین خشونت انتهایی را در ابتدا خلق می کند که نخستین امتیاز را گرفته باشد.