اصالت فرم
آنچه فرم را پذيرفتني مي كند اصالت آن است. اصالت فرم از غناي آن سر چشمه مي گيرد. لازمه غنا، شمول و آنچه در شمول اتفاق مي افتد تضاد است. وقتي تارهاي آشنايي از فرمهاي گذشته را با پودهايي از بارقه هاي تازه اي از آنچه تا بحال ديده نشده در هم ببافيم فرم اصيل خلق مي شود. فرمهاي اصيل خلق كنيم.