در آزادي
در آزادي رشد هست. آدمهاي آزاد رشد مي كنند. كساني كه همانند سال گذشته مي انديشند آدمهاي آزادي نيستند. يك محدوديت نفوذ يافته آنها را از پا گذاشتن بر پله بعدي منع كرده است.

در آزادي شادماني هست. كساني كه عادت به غم و غصه دارند نيز در دام يك ايدئولوژي محدود كننده گرفتار هستند. جامعه غصه دار، يك جامعه تحت هجوم است. مردم گرفتار غم و غصه انسانهاي موثري نيستند. آنها كم كم خلاقيت را به دست فراموشي مي سپارند.