از يادداشتهای کتاب ملکه
درد شاهراهی است که ذهن را به جسم متوجه می کند. درد نشانه زنده بودن و وجود داشتن است. آنان که درد نمی کشند موجوديت خويش را به فراموشی می سپارند. هر قسمت از خصوصيات و وجود من دردهای مخصوص به خود را دارد و من با توجه به آن دردها امکان يافتن خويشتنم و هستی ام را پيدا می کنم. آيا درد بزرگترين نعمت الهی نيست؟...