آدمهای آزاد منش و آدمهای ایدئولوژیست هر دو حقیقت گویی را می پسندند. آدم آزاد نتیجه نهایی حقیقت گویی را آزادی خودش و دیگران می داند بنابراین به ندرت مجبور می شود آن را کتمان کند. آدم ایدئولوژیست طرح حقیقت را تا جایی مجاز می داند که به ایدئولوژی اش آسیب نرسد بنابراین به ندرت می تواند حقیقت گویی کند. او برای پنهان یا کتمان کردن تمام یا قسمتی از حقیقت دلایل مستحکمی دارد.