زندگی حسابگرانه و از سر تحلیل و آنالیز و سود و زیان را نمی پسندم. فکر می کنم یک جورهایی آدم را کوچک می کند. آدم باید درشت نگر و ریسک پذیر و اندیشه مدار باشد تا بتواند حرکت کند. وگرنه زندگی می شود خوردن و خوابیدن و غم فردا و درد امروز. من آدمهای کائناتی خیالباف و روشن بین و خنده رو را می پسندم نه آدمهایی که روی زمین راه می روند و هر وقت بپرسی می دانند چقدر توی جیبشان دارند و چقدر حق دارند خرج کنند.